ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ''ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟ'' του Φ. ΕΝΓΚΕΛΣ

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ''ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟ'' του Φ. ΕΝΓΚΕΛΣ

Κυκλοφορεί σύντομα ο 6ος τόμος της Μαρξιστικής Σκέψης. Ο τόμος περιλαμβάνει κείμενα για την επικαιρότητα, το περιβάλλον, τη συνέχεια του αφιερώματος του τόμου 5 στο φασισμό και ένα εκτενές αφιέρωμα στον Μαρξ και τον Γκράμσι.Το κείμενο του Ένγκελς που ακολουθεί είναι μια επιστολή του στην Arbeiterzeitung μια αυστριακή εργατική εφημερίδα που εκδήλωνε αντισημιτικές τάσεις. Με αυτή την αφορμή ο Ένγκελς κριτικάρει τον αντισημιτισμό, δείχνοντας ότι είναι μια μορφή ψευτο-σοσιαλισμού των αντιδραστικών τάξεων. Η επιστολή γράφτηκε στις 19 Απρίλη και δημοσιεύθηκε στην Arbeiterzeitung στις 9 Μάη του 1890. Περιλαμβάνεται στον υπό κυκλοφορία τόμο 6 της Μαρξιστικής Σκέψης, σελ. 102-03. Πηγή, marxists.org.

Φρίντριχ Ένγκελς

Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 6

 

 

Δελτίο Τύπου

Κυκλοφορεί σύντομα ο 6ος τόμος της Μαρξιστικής Σκέψης. Ο τόμος περιλαμβάνει κείμενα για την επικαιρότητα, το περιβάλλον, τη συνέχεια του αφιερώματος του τόμου 5 στο φασισμό και ένα εκτενές αφιέρωμα στον Μαρξ και τον Γκράμσι.

Οι εκλογές της 6ης Μάη και της 17ης Ιούνη προκάλεσαν θεμελιώδεις ανακατατάξεις, που θα επιδρούν για χρόνια στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας μας. Για πρώτη φορά στην μεταπολεμική ελληνική πολιτική ιστορία έγινε ορατό το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης της αριστεράς. Θέλοντας να δώσει μια πρώτη αποτίμηση των συνεπειών τους και των προοπτικών που ανοίγονται, η Μαρξιστική Σκέψη περιλαμβάνει δυο συνεντεύξεις που παραχώρησαν στο περιοδικό η Σοφία Σακοράφα και ο Γιάννης Δραγασάκης. Ο αναγνώστης θα βρει ακόμη κείμενα για το ενιαίο μέτωπο (Μ. Καράτζης), την ΑΟΖ (Γ. Τόλιος) και τη δήλωση της 4ης Διεθνούς για το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη.

Η Μαρξιστική Σκέψη, προβλεπτικά και αποτυπώνοντας τη γενική ανησυχία των ακτιβιστών στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς για την επικίνδυνη άνοδο του νεοναζισμού και της ακροδεξιάς, στη χώρα μας και διεθνώς, αφιέρωσε το προηγούμενο τεύχος της στο θέμα του φασισμού. Η επιτυχία της Χρυσής Αυγής στις 6 Μάη και η διατήρηση των δυνάμεών της στις 17 Ιούνη μας υποχρεώνει να επανέλθουμε στο θέμα, για να ασχοληθούμε με μερικές πτυχές του που δεν είχαν καλυφθεί πλήρως. Είναι σαφές ότι ο αγώνας ενάντια στο νεοναζισμό και την ακροδεξιά θα αποτελεί εφεξής μια από τις προτεραιότητες του κινήματος και ότι η ιδεολογική διάστασή του δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Ο αναγνώστης θα βρει ένα σημαντικό κείμενο του Ένγκελς για τον αντισημιτισμό και αναλύσεις των Α. Τόλιου, Ε. Φίσερ, Ντ. Γκερέν, Α. Μέρσον, Ε. Μπλοχ, Δ. Αστερίου και Χ. Κεφαλή.

Ταυτόχρονα, η όξυνση της κρίσης, η οποία προσφέρει αξιόλογες ριζοσπαστικές και επαναστατικές δυνατότητες αλλά και σηματοδοτεί μεγάλους κινδύνους μελλοντικών αντιδραστικών εκτροπών, δημιουργεί μια έκδηλη ανάγκη για θετική θεμελίωση μιας αποτελεσματικής μαρξιστικής στρατηγικής. Το αφιέρωμα στον Μαρξ και τον Γκράμσι φιλοδοξεί να δώσει ορισμένες αφορμές και ώθηση σε αυτή την κατεύθυνση, προσεγγίζοντας την πάντα επίκαιρη θεωρητική κληρονομιά του μαρξισμού στην ενότητα και την εξέλιξή της. Παρουσιάζονται κείμενα για τον Μαρξ των Α. Χρύση, Χ. Κεφαλή, Τ. Μαστρογιαννόπουλου, Χ. Χάιντμαν, Α. Μπλούντεν, Γ. Τόλιου, Μ. Σκούφογλου, Σ. Σέγιερς, Γ. Χίρσφελντ και για τον Γκράμσι, των Π. Τόμας, Θ. Καμπαγιάννη, Τ. Μπράουν, Ντ. Γιακόποβιτς και Μ. Τόμας.

Τέλος, στο θέμα του περιβάλλοντος αφιερώνεται ένα κείμενο του Μ. Ζέρβα, με αφορμή τη συμπλήρωση των δυο χρόνων από την καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικό.

Για περισσότερες πληροφορίες, Εκδόσεις Τόπος, τηλ.: 210 8222835. Βιβλιοπωλείο, τηλ. 210 3221580, Επικοινωνία: bookstore@motibo.com .

Το κείμενο του Ένγκελς που ακολουθεί είναι μια επιστολή του στην Arbeiterzeitung μια αυστριακή εργατική εφημερίδα που εκδήλωνε αντισημιτικές τάσεις. Με αυτή την αφορμή ο Ένγκελς κριτικάρει τον αντισημιτισμό, δείχνοντας ότι είναι μια μορφή ψευτο-σοσιαλισμού των αντιδραστικών τάξεων. Η επιστολή γράφτηκε στις 19 Απρίλη και δημοσιεύθηκε στην Arbeiterzeitung στις 9 Μάη του 1890. Περιλαμβάνεται στον υπό κυκλοφορία τόμο 6 της Μαρξιστικής Σκέψης, σελ. 102-03. Πηγή, marxists.org.

Για τον αντισημιτισμό

του Φρίντριχ Ένγκελς

Το αν θα μπορούσε να κάνετε περισσότερο κακό παρά καλό με τον αντισημιτισμό σας είναι κάτι που σας ζητώ να το εξετάσετε. Γιατί ο αντισημιτισμός αποτελεί εχέγγυο για μια καθυστερημένη κουλτούρα, το οποίο είναι ο λόγος που θα βρεθεί μόνο στην Πρωσία και την Αυστρία, και στη Ρωσία. Όποιος επιδιδόταν στο τσαλαβούτημα στον αντισημιτισμό, είτε στην Αγγλία ή στην Αμερική, απλά θα γελοιοποιούνταν, ενώ στο Παρίσι η μόνη εντύπωση που δημιουργείται από τα γραπτά του Μ. Drumont –κατά πολύ πιο πνευματώδη από των γερμανών αντισημιτών– είναι εκείνη μιας αναποτελεσματικής φωτιάς στο τηγάνι.

Επιπλέον, τώρα που είναι υποψήφιος για το Δημοτικό Συμβούλιο, έχει πραγματικά υποχρεωθεί να ανακηρύξει τον εαυτό του έναν αντίπαλο του χριστιανικού κεφαλαίου όχι λιγότερο από του εβραϊκού. Και ο Μ. Drumont θα διαβαζόταν ακόμη και αν ο ίδιος υιοθετούσε την αντίθετη άποψη.

Στην Πρωσία είναι οι κατώτεροι ευγενείς, οι γιούνκερς με εισόδημα 10.000 μάρκα και δαπάνες 20.000, και ως εκ τούτου υποκείμενοι στην τοκογλυφία, που επιδίδονται στον αντισημιτισμό, ενώ τόσο στην Πρωσία όσο και στην Αυστρία μια ηχηρή χορωδία παρέχεται από εκείνους τους οποίους έχει καταστρέψει ο ανταγωνισμός από το μεγάλο κεφάλαιο – τη μικροαστική τάξη, ειδικευμένους τεχνίτες και μικρούς καταστηματάρχες. Αλλά στο βαθμό που το κεφάλαιο, σημιτικό ή άριο, με περιτομή ή βαφτισμένο, καταστρέφει αυτές τις τάξεις της κοινωνίας, που είναι απ’ άκρη σ’ άκρη αντιδραστικές, κάνει μόνο αυτό που εντάσσεται στην ιστορική υπηρεσία του, και το κάνει καλά· βοηθά να εξωθηθούν οι καθυστερημένοι Πρώσοι και Αυστριακοί προς τα εμπρός μέχρι να φτάσουν τελικά το σημερινό επίπεδο στο οποίο όλες οι παλιές κοινωνικές διακρίσεις μετατρέπονται σε μια μεγάλη αντίθεση – καπιταλιστές και μισθωτοί εργάτες. Μόνο σε μέρη όπου αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη, όπου δεν υπάρχει ισχυρή καπιταλιστική τάξη και επομένως ούτε ισχυρή τάξη των μισθωτών εργατών, όπου το κεφάλαιο δεν είναι ακόμη αρκετά ισχυρό ώστε να αποκτήσει τον έλεγχο της εθνικής παραγωγής στο σύνολό της, έτσι ώστε οι δραστηριότητές του κυρίως περιορίζονται στο Χρηματιστήριο –με άλλα λόγια, εκεί όπου η παραγωγή είναι ακόμα στα χέρια των αγροτών, γαιοκτημόνων, τεχνιτών και άλλων παρόμοιων τάξεων που επιβιώνουν από το Μεσαίωνα– εκεί, και μόνο εκεί, είναι το κεφάλαιο κυρίως εβραϊκό, και εκεί είναι μόνο ο αντισημιτισμός διαδεδομένος.

Στη Βόρεια Αμερική δεν θα βρεθεί ούτε ένας Εβραίος μεταξύ των εκατομμυριούχων, των οποίων ο πλούτος μπορεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, μόλις και μετά βίας να εκφραστεί με τα πενιχρά μας μάρκα, χρυσά νομίσματα ή φράγκα, και σε σύγκριση με αυτούς τους Αμερικάνους, οι Ρότσιλντ είναι πραγματικά άποροι. Και ακόμα και στην Αγγλία, ο Ρότσιλντ είναι ένας άνθρωπος με μέτρια μέσα, όταν, για παράδειγμα, συγκριθεί με τον Δούκα του Γουεστμίνστερ. Ακόμα και στη δική μας Ρηνανία από την οποία, με τη βοήθεια των Γάλλων, διώξαμε την αριστοκρατία πριν από 95 χρόνια και όπου έχουμε δημιουργήσει τη σύγχρονη βιομηχανία, μάταια θα αναζητήσει κανείς Εβραίους.

Ως εκ τούτου, ο αντισημιτισμός είναι απλά η αντίδραση των παρακμαζόντων μεσαιωνικών κοινωνικών στρωμάτων εναντίον μιας σύγχρονης κοινωνίας, που αποτελείται βασικά από καπιταλιστές και μισθωτούς εργάτες, έτσι ώστε να εξυπηρετεί μόνο αντιδραστικούς σκοπούς κάτω από ένα δήθεν σοσιαλιστικό μανδύα· είναι μια εκφυλισμένη μορφή φεουδαρχικού σοσιαλισμού και δεν μπορεί να έχει τίποτα κοινό μαζί του. Το ίδιο το γεγονός της ύπαρξής του σε μια περιοχή είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει ακόμη αρκετό κεφάλαιο εκεί. Το κεφάλαιο και η μισθωτή εργασία είναι σήμερα αδιαίρετα. Όσο πιο ισχυρό γίνεται το κεφάλαιο και, συνεπώς, η τάξη των μισθωτών, τόσο πλησιάζει η εξαφάνιση της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Αυτό που θα επιθυμούσα, λοιπόν, για μας τους Γερμανούς, στους οποίους θέλω να υπολογίζω επίσης τους Βιεννέζους, είναι να αναπτυχθεί η καπιταλιστική οικονομία με ένα πραγματικά αλματώδη ρυθμό παρά να πέσει αργά σε στασιμότητα.

Επιπλέον, ο αντισημίτης παρουσιάζει τα γεγονότα σε ένα εντελώς ψευδές φως. Δεν ξέρει καν τους Εβραίους που επικρίνει, αλλιώς θα γνώριζε ότι, χάρη στον αντισημιτισμό στην Ανατολική Ευρώπη, και την ισπανική Ιερά Εξέταση στην Τουρκία, υπάρχουν εδώ στην Αγγλία και στην Αμερική χιλιάδες και χιλιάδες εβραίοι προλετάριοι· και είναι ακριβώς αυτοί οι Εβραίοι εργάτες που υφίστανται τη χειρότερη εκμετάλλευση και μαστίζονται πιο πολύ από τη φτώχεια. Στην Αγγλία κατά τη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα μηνών είχαμε τρεις απεργίες από εβραίους εργάτες. Μπορεί λοιπόν να αναμένεται να συμμετάσχουμε στον αντισημιτισμό στον αγώνα μας ενάντια στο κεφάλαιο;

Επιπλέον, χρωστάμε πολλά στους Εβραίους. Αφήνοντας κατά μέρος τον Χάινε και τον Μπέρνε, ο Μαρξ ήταν ένας ακραιφνής Εβραίος· ο Λασάλ ήταν Εβραίος. Πολλοί από τους καλύτερους ανθρώπους μας είναι Εβραίοι. Ο φίλος μου ο Βίκτωρ Άντλερ, ο οποίος βρίσκεται τώρα σε μια βιενέζικη φυλακή για την αφοσίωσή του στην υπόθεση του προλεταριάτου, ο Έντουαρντ Μπερνστάιν, συντάκτης του Sozialdemokrat του Λονδίνου, ο Πάουλ Σίνγκερ, ένας από τους καλύτερους άνδρες μας στο Ράιχσταγκ – άνθρωποι που είμαι υπερήφανος να τους αποκαλώ φίλους μου, και όλοι τους Εβραίοι! Κατόπιν όλων, εγώ ο ίδιος είχα βαπτιστεί σε Εβραίο από την Gartenlaube και, μάλιστα, εάν μου επιβαλλόταν να διαλέξω, θα προτιμούσα ευχαρίστως να είμαι Εβραίος παρά «Χερ φον»!