Β.Ι. Λένιν: Η Διπλή Εξουσία

Β.Ι. Λένιν: Η Διπλή Εξουσία


Η βασική ερώτηση κάθε επανάστασης είναι αυτή της κρατικής δύναμης. Αν αυτή η ερώτηση δεν γίνει κατανοητή, δεν μπορεί να υπάρξει καμία ευφυής συμμετοχή στην επανάσταση, για να μην μιλήσω για καθοδήγηση της επανάστασης. Το ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό γνώρισμα της επανάστασής μας είναι ότι έχει επιφέρει μια διπλή εξουσία. Αυτό το γεγονός πρέπει να αντιληφθούμε πρώτα απ' όλα: αν δεν γίνει κατανοητό,δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Πρέπει να ξέρουμε πώς να συμπληρώνουμε και να τροποποιούμε τις παλαιές "φόρμουλες", παραδείγματος χάριν, εκείνες του Μπολσεβικισμού, ενώ είχαν βρεθεί να είναι σωστές στο σύνολο, η συγκεκριμένη πραγματοποίησή τους κατέληξε να είναι διαφορετική. Κανένας δεν σκέφτηκε προηγουμένως, ή θα μπορούσε να έχει σκεφτεί, μια διπλή εξουσία. Ποια είναι αυτή η διπλή εξουσία; Παράλληλα με την Προσωρινή Κυβέρνηση, την κυβέρνηση της αστικής τάξης, μια άλλη κυβέρνηση έχει εγερθέι, μέχρι τώρα αδύναμη και αρχόμενη, αλλά αναμφισβήτητα μια κυβέρνηση που υπάρχει πραγματικά και αυξάνεται - τα Σοβιετ των εκπροσώπων των εργατών και των στρατιωτών.

Ποια είναι η ταξική σύνθεση αυτής της άλλης κυβέρνησης; Αποτελείται από το προλεταριάτο και τους αγρότες (σε στολές στρατιωτών). Ποια είναι η πολιτική φύση αυτής της κυβέρνησης; Είναι μια επαναστατική δικτατορία, δηλ., μια εξουσία που βασίζεται άμεσα στην επαναστατική σύλληψη, με την άμεση πρωτοβουλία του λαού από κάτω, και όχι σε έναν νόμο θεσπισμένο από μια συγκεντρωμένη κρατική εξουσία. Είναι ένα εξ ολοκλήρου διαφορετικό είδος εξουσίας από αυτό που υπάρχει γενικά στις κοινοβουλευτικές αστικές-δημοκρατικές δημοκρατίες του συνηθισμένου τύπου που ακόμα επικρατούν στις προηγμένες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής. Αυτή η λεπτομέρεια που συχνά εξετάζεται γρήγορα,που συχνά δεν της δίνεται αρκετή σκέψη,τελικά είναι το κεντρικό σημείο του θέματος. Αυτή η εξουσία είναι του ίδιου τύπου με της Κομμούνας του Παρισιού του 1871. Τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά αυτού του τύπου είναι: (1) η πηγή της εξουσίας δεν είναι ένας νόμος που προηγουμένως συζητείται και που θεσπίζεται από το Κοινοβούλιο, αλλά η άμεση πρωτοβουλία του λαού από κάτω, στις τοπικές περιοχές τους - άμεση "σύλληψη", για να χρησιμοποιήσω μια ισχύων έκφραση' (2) η αντικατάσταση της αστυνομίας και του στρατού, που είναι ιδρύματα που χωρίζονται από τον λαό και στρέφονται ενάντια στον λαό, από την άμεση όπλιση όλου του λαού' η τάξη στο κράτος κάτω από μια τέτοια εξουσία διατηρείται από τους ιδίους τους ένοπλους εργάτες και αγρότες, από τον ίδιο τον ένοπλο λαό'(3) η υπαλληλοκρατία, η γραφειοκρατία, είτε ομοίως αντικαθίστώνται από την άμεση εξουσία του ιδίου του λαού είτε τουλάχιστον τοποθετούνται κάτω από ειδικό έλεγχο' δεν γίνονται μόνο εκλεγμένοι υπάλληλοι, αλλά υπόκεινται να ανάκληθούν με την πρώτη απαίτηση του λαού' μειώνονται στη θέση των απλών πρακτόρων' από μια προνομιούχο ομάδα που κατέχει "θέσεις" που πληρώνονται σε μια μεγάλη αστική κλίμακα, γίνονται εργάτες ενός ειδικού "βραχίονα της υπηρεσίας", η οποία αμοιβή τους δεν υπερβαίνει τη συνηθισμένη αμοιβή ενός ικανού εργάτη.

Αυτά, αυτά και μόνο, αποτελούν την ουσία της Koμμούνας του Παρισιού ως ειδικό τύπο κράτους. Αυτή η ουσία έχει ξεχαστεί ή διεστραφεί από τους Πλεκχάνοβς (ολοφάνεροι σωβινιστές που έχουν προδώσει το Μαρξισμό), τους Kάουτσκυς (οι άντρες του "Κέντρου", δηλ., εκείνοι που ταλαντεύονται μεταξύ του σωβινισμού και του Μαρξισμού), και γενικά από όλους εκείνους τους Σοσιαλ-Δημοκράτες,Σοσιαλιστές-Επαναστάτες, κ.λπ., κ.λπ., οι οποίοι τώρα κάνουν κουμάντο.

Προσπαθούν να ξεφύγουν με κενές φράσεις,υπεκφυγές,τεχνάσματα' συγχαίρουν ο ένας τον άλλον χίλιες φορές επάνω στην επανάσταση, αλλά αρνούνται να λάβουν υπόψη τι τα Σοβιετ των Εκπροσώπων των Εργατών και των Στρατιωτών είναι. Αρνούνται να αναγνωρίσουν την προφανή αλήθεια ότι στο μέτρο που τα Σοβιετ υπάρχουν, άλλο τόσο είναι μια εξουσία, έχουμε στην Ρωσία ένα κράτος του τύπου της Κομμούνας του Παρισιού.

Έχω τονίσει τις λέξεις "στο μέτρο που", γιατί είναι μόνο μια αρχόμενη εξουσία. Από μια άμεση συμφωνία με την αστική Προσωρινή Κυβέρνηση και από μια σειρά πραγματικών παραχωρήσεων, έχει παραδοθεί και παραδίνει τις θέσεις τις στην αστική τάξη.

Γιατί; Είναι επειδή ο Chkheidze, ο Tsereteli, ο Steklov και Σια κάνουν ένα "λάθος"; Ανοησίες. Μόνο ένας φιλισταίος μπορεί να σκεφτεί έτσι: -- όχι ένας Μαρξιστής. Ο λόγος είναι η ανεπαρκής ταξική-συνείδηση και οργάνωση των προλεταρίων και των αγροτών. Το "λάθος" των αρχηγών που έχω ονομάσει κείτεται στην ασήμαντη-αστική θέση τους, στο γεγονός ότι αντί να διύλιζουν των μυαλών των εργατών,τους φέρνουν σε αμηχανία' αντί να διαλύουν τις ασήμαντες-αστικές παραισθήσεις,τις ενσταλάζουν αντί να απελευθερώνουν τον λαό από την αστική επιρροη, ενισχύουν αυτή την επιρροή.

Πρέπει να είναι σαφές αυτό το γιατί οι σύντροφοί μας, επίσης, κάνουν τόσα πολλά λάθη όταν τοποθετούν την ερώτηση "απλά": Πρέπει η Προσωρινή Κυβέρνηση να ανατραπεί αμέσως;

Η απάντησή μου είναι: (1) πρέπει να ανατραπεί, γιατί είναι oλιγαρχική, αστική, και όχι μια κυβέρνηση του λαού, και είναι ανίκανη να παρέχει ειρήνη, ψωμί, ή την πλήρη ελευθερία' (2)Δεν μπορεί να ανατραπεί μόλις τώρα, γιατί κρατιέται στην εξουσία από μια άμεση και έμμεση, μια επίσημη και πραγματική συμφωνία με τα Σοβιετ των εκπροσώπων των εργατών, και βασικά με το αρχηγικό Σοβιετ, το Σοβιετ του Πέτρογκραντ (3) γενικά, δεν μπορεί "να ανατραπεί" με τον συνηθισμένο τρόπο, γιατί στηρίζεται στην "υποστήριξη" που δίνεται στην αστική τάξη από τη δεύτερη κυβέρνηση -- Τα Σοβιετ των εκπροσώπων των εργατών, και εκείνη η κυβέρνηση είναι η μόνη πιθανή επαναστατική κυβέρνηση, η οποία εκφράζει άμεσα το μυαλό και την θέληση της πλειοψηφίας των εργατών και των αγροτών. Η ανθρωπότητα δεν έχει εξελιχθεί ακόμα και δεν ξέρουμε μέχρι τώρα έναν τύπο κυβερνήσεως ανωτέρο και καλύτερο από τα Σοβιετ των εκπροσώπων των εργατών, των γεωργικών εργατών, των αγροτών, και των στρατιωτών.

Για να γίνουν μια δύναμη οι με ταξική συνείδηση εργάτες πρέπει να κερδίσουν την πλειοψηφία με το μέρος. Εφ' όσον δεν χρησιμοποιείται καμία βία ενάντια στον λαό δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος για την εξουσία. Δεν είμαστε Μλανκιστές, δεν υπερασπιζόμαστε την σύλληψη της εξουσίας από μια μειονότητα. Είμαστε Μαρξιστές, υπερασπιζόμαστε τον προλεταριακό ταξικό αγώνα ενάντια στη ασήμαντη-αστική δηλητηρίαση, ενάντια στον σοβινισμό-αμυντισμό,την φράσεοκαπηλία και την εξάρτηση από την αστική τάξη.

Ας δημιουργήσουμε ένα προλεταριακό Κομμουνιστικό Κόμμα' τα στοιχεία του έχουν δημιουργηθεί ήδη από τους καλύτερους υποστηρικτές του Μπολσεβικισμού' ας συγκεντρώσουμε τις γραμμές μας για προλεταριακή ταξική εργασία'και όλο και μεγαλύτεροι αριθμοί μεταξύ των προλεταρίων, μεταξύ των φτωχότερων αγροτών θα παραταχθούν προς το μέρος μας.Για πραγματική εμπειρία μέρα με την μέρα θα γκρεμίσουν τις ασήμαντες-αστικές παραισθήσεις εκείνων των "Σοσιαλ-Δημοκρατών",των άλλων Chkheidzes, Tseretelis, Steklovsand, των "Σοσιαλιστών Επαναστατών",των ασήμαντων αστών ενός ακόμα πιο καθαρότερου ύδατος, κ.τ.λ.

Η αστική τάξη υπερασπίζεται την αδιαίρετη εξουσία της αστικής τάξης.

Οι με ταξική συνείδηση εργάτες υπερασπίζονται την αδιαίρετη δύναμη των Σοβιετ των εκπροσώπων των εργατών, των γεωργικών εργατών, των αγροτών, και των στρατιωτών -- για την αδιαίρετη εξουσία που γίνεται πιθανή όχι από τυχοδιωκτικές πράξεις, αλλά με την διύληση των προλεταριακών μυαλών, με την απελευθερωσή τους από την επιρροή της αστικής τάξης.

Οι ασήμαντοι αστοί -- "οι Σοσιαλ-Δημοκράτες", οι Σοσιαλιστές - Επαναστάτες, κ.λπ., κ.λπ. -- ταλαντεύονται και, με αυτόν τον τρόπο, εμποδίζουν αυτή την διύληση και απελευθερωσή.

Αυτό είναι το πραγματικό, η ταξική ευθυγράμμιση των δυνάμεων που καθορίζουν τα καθηκοντά μας.

Πηγή: Pravda, Αριθ. 28, 9 Απριλίου, 1917