Ρ. Λάντορ: Συνέντευξη με τον Καρλ Μαρξ, ηγέτη της Διεθνούς
Μου ζητήσατε να ανακαλύψω κάτι για τη Διεθνή Ένωση και προσπάθησα να το κάνω. Το εγχείρημα είναι δύσκολο τώρα. Το Λονδίνο είναι αναμφισβήτητα το αρχηγείο της Ένωσης, αλλά ο αγγλικός λαός έχει αποκτήσει ένα σκιάχτρο και οσφραίνεται τη Διεθνή παντού, ακριβώς όπως ο Βασιλιάς Τζέιμς μύριζε το μπαρούτι μετά τη φημισμένη συνωμοσία. Η εγρήγορση της Ένωσης έχει φυσικά αυξηθεί μαζί με την καχυποψία του κοινού· και αν εκείνοι που την καθοδηγούν έχουν κάποιο μυστικό να φυλάξουν, ανήκουν στην κατηγορία ανθρώπων που κρατούν ένα μυστικό καλά.
Προσκάλεσα δυο από τα ηγετικά μέλη τους, μίλησα με το ένα ελεύθερα, και εδώ σας δίνω την ουσία της συζήτησής μου. Ικανοποιήθηκα με ένα πράγμα, ότι πρόκειται για μια αυθεντική οργάνωση εργατών, αλλά αυτοί οι εργάτες καθοδηγούνται από κοινωνικές και πολιτικές θεωρίες μιας άλλης κατηγορίας. Ένας άνθρωπος που είδα, ένα ηγετικό μέλος του Συμβουλίου, καθόταν στον πάγκο εργασίας του στη διάρκεια της συνέντευξής μας, και από καιρού εις καιρό σταματούσε να μου μιλά για να δεχτεί ένα παράπονο, εκφρασμένο με καθόλου ευγενή τόνο, από ένα από τα πολλά μικρά αφεντικά στην περιοχή που τον απασχολούσαν. Άκουσα αυτόν τον ίδιο άνθρωπο να βγάζει ευφραδείς λόγους δημόσια, εμπνευσμένους σε κάθε κομμάτι με την ενέργεια του μίσους ενάντια στις τάξεις που αποκαλούν τους εαυτούς τους κυβερνήτες του. Κατάλαβα τις ομιλίες μετά από αυτή τη ματιά στην ιδιωτική ζωή του ρήτορα. Πρέπει να αισθανόταν ότι είχε αρκετό μυαλό να οργανώσει μια εργατική κυβέρνηση, και όμως ήταν υποχρεωμένος να αφιερώνει τη ζωή του στα πιο εκνευριστικά καθήκοντα ενός μηχανικού επαγγέλματος. Ήταν περήφανος και ευαίσθητος, και όμως σε κάθε στιγμή έπρεπε να επιστρέφει μια υπόκλιση για ένα γρύλισμα και ένα χαμόγελο για μια εντολή που βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο στην κλίμακα της πολιτισμένης διαγωγής όπως το κάλεσμα ενός κυνηγού στο σκύλο του. Αυτός ο άνθρωπος με βοήθησε να ρίξω μια ματιά στη φύση της Διεθνούς, το αποτέλεσμα της Εργασίας Ενάντια στο Κεφάλαιο, του εργάτη που παράγει ενάντια στο μέλος της μεσαίας τάξης που απολαμβάνει. Εδώ ήταν το χέρι που θα χτυπούσε σκληρά όταν ερχόταν ο καιρός, και όσο για το κεφάλι που σχεδιάζει, νομίζω ότι το είδα και αυτό επίσης, στη συνέντευξή μου με τον Δρα Καρλ Μαρξ.
Ο Δρ Καρλ Μαρξ είναι ένας γερμανός δόκτορας φιλοσοφίας, με ένα γερμανικό εύρος γνώσης αντλημένο τόσο από την παρατήρηση του ζωντανού κόσμου όσο και από βιβλία. Θα έπρεπε να συμπεράνω ότι δεν υπήρξε ποτέ ένας εργάτης με τη συνηθισμένη έννοια του όρου. Τα περιβάλλοντα και η εμφάνισή του είναι εκείνα ενός τακτοποιημένου ανθρώπου της μεσαίας τάξης. Το σαλόνι στο οποίο μπήκα το βράδυ της συνέντευξης θα αποτελούσε ένα άνετο κατάλυμα για έναν ανθηρό χρηματιστή ο οποίος είχε εξασφαλίσει το εισόδημά του και τώρα άρχιζε να αποκτά περιουσία. Ήταν η άνεση προσωποποιημένη, το διαμέρισμα ενός ανθρώπου με γούστο στις ευκολίες, αλλά με τίποτα μέσα σε αυτό χαρακτηριστικό του ιδιοκτήτη του. Ένα ωραίο λεύκωμα με αξιοθέατα του Ρήνου, ωστόσο, στο τραπέζι έδινε μια ένδειξη για την εθνικότητά του. Περιεργάστηκα προσεκτικά το εσωτερικό του βάζου στο παραπλεύρως τραπέζι για μια βόμβα, αλλά η μυρωδιά ήταν μυρωδιά τριαντάφυλλων. Σύρθηκα πίσω στο κάθισμά μου και περίμενα κακόκεφα το χειρότερο.
Έχει μπει και με χαιρέτησε εγκάρδια και καθόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο. Ναι, είμαι φάτσα με την ενσάρκωση της επανάστασης, με τον αληθινό θεμελιωτή και το καθοδηγητικό πνεύμα της Διεθνούς Ένωσης, με το συγγραφέα της διακοίνωσης στην οποία αναγγέλθηκε στο κεφάλαιο ότι βρίσκεται σε πόλεμο με την εργατική τάξη, ότι πρέπει να προσδοκά να καεί το σπίτι του συθέμελα – με μια λέξη με τον Απολογητή για την Κομμούνα του Παρισιού.
Θυμάστε την προτομή του Σωκράτη; Ο άνθρωπος που προτίμησε να πεθάνει μάλλον παρά να ομολογήσει πίστη στους θεούς του καιρού – ο άνθρωπος με το κατάλληλο εύρος προφίλ ώστε το μέτωπο να καταλήγει ευτελώς σε ένα μικρό κολοβωμένο, τυλιγμένο γνώρισμα, σαν ένα διχοτομημένο άγκιστρο, που σχημάτιζε τη μύτη. Φέρτε αυτή την προτομή στο μάτι του μυαλού σας, βάψτε τη γενειάδα μαύρη, ρίχνοντάς της εδώ κι εκεί γκρι τούφες· φορέστε το κεφάλι που δημιουργείται έτσι σε ένα εύσωμο σώμα μέσου ύψους, και ο Δόκτωρ είναι εμπρός σας. Πετάξτε ένα πέπλο πάνω από το πάνω μέρος του προσώπου, και θα μπορούσε να είστε στη συντροφιά ενός γεννημένου σκευοφύλακα ναού. Αποκαλύψτε το ουσιαστικό γνώρισμα, το τεράστιο μελαμψό, και γνωρίζετε αμέσως ότι έχετε να κάνετε με την πιο δεινή από όλες τις σύνθετες ατομικές δυνάμεις – έναν ονειροπόλο που στοχάζεται, ένα στοχαστή που ονειρεύεται.
*Το παρόν είναι απόσπασμα από την περιεχόμενη στο αφιέρωμα για την Κομμούνα συνέντευξη του Μαρξ στη New York World της 18 Ιούλη 1871, Μαρξιστική Σκέψη, τόμ. 2, σελ. 59-61.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου