Ο Λένιν για τους αμερικάνους εργάτες

Ο Λένιν για τους αμερικάνους εργάτες

Γράμμα προς τους Αμερικανούς εργάτες

Σύντροφοι!

...Οι Αμερικανοί επαναστάτες προλετάριοι καλούνται ακριβώς τώρα να παίξουν εξαιρετικά σπουδαίο ρόλο, σαν ανειρήνευτοι εχθροί του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, του πιο φρέσκου, του πιο ισχυρού, του τελευταίου στη σειρά συμμετοχής στο παγκόσμιο μακελειό των λαών για τη διανομή των κερδών των καπιταλιστών. Ακριβώς τώρα οι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι, αυτοί οι σύγχρονοι δουλοκτήτες, εγκαινίασαν μια εξαιρετικά τραγική σελίδα στη ματοβαμμένη ιστορία του ματοβαμμένου ιμπεριαλισμού, δίνοντας τη συγκατάθεσή τους - άσχετα αν είναι άμεση ή έμμεση, ανοιχτή ή υποκριτικά σκεπασμένη - για ένοπλη εκστρατεία των αγγλοϊαπωνικών θηρίων με σκοπό το πνίξιμο της πρώτης Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας.

Η ιστορία της νεότερης, της πολιτισμένης Αμερικής, αρχίζει με έναν από εκείνους τους μεγάλους, πραγματικά απελευθερωτικούς, πραγματικά επαναστατικούς πολέμους, που ήταν τόσο λιγοστοί στην πληθώρα των ληστρικών πολέμων, οι οποίοι, όπως και ο τωρινός ιμπεριαλιστικός πόλεμος, είχαν προκληθεί από τη διένεξη ανάμεσα στους βασιλιάδες, τους τσιφλικάδες, τους καπιταλιστές για τη διανομή των αρπαγμένων εδαφών ή των ληστεμένων κερδών. Ηταν πόλεμος του αμερικανικού λαού ενάντια στους Άγγλους ληστές που καταδυνάστευαν και κρατούσαν σε αποικιακή σκλαβιά την Αμερική, όπως και τώρα ακόμη οι «πολιτισμένοι» αυτοί αιμοβόροι καταδυναστεύουν και κρατούν σε αποικιακή σκλαβιά εκατοντάδες εκατομμύρια στην Ινδία, στην Αίγυπτο και σε όλες τις γωνιές του κόσμου.

Από τότε πέρασαν 150 περίπου χρόνια. Ο αστικός πολιτισμός προσκόμισε όλους τους πλούσιους καρπούς του. Η Αμερική κατέλαβε την πρώτη θέση ανάμεσα στις ελεύθερες και προηγμένες χώρες ως προς το ύψος ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων της ενωμένης ανθρώπινης εργασίας, ως προς τη χρησιμοποίηση των μηχανών και όλων των θαυμάτων της νεότερης τεχνικής. Η Αμερική έγινε ταυτόχρονα μια από τις πρώτες χώρες ως προς το βάθος της αβύσσου που υπάρχει ανάμεσα σε μια χούφτα αποθρασυμένων δισεκατομμυριούχων, βουτηγμένων μέσα στη βρωμιά και στη χλιδή από τη μια μεριά, και στα εκατομμύρια των εργαζομένων, από την άλλη, που ζουν αιώνια στα όρια της εξαθλίωσης...

Οι Αμερικανοί εργάτες δε θα ακολουθήσουν την αστική τάξη. Θυμάμαι τα λόγια του Ευγένιου Ντεμπς, ενός από τους αγαπημένους ηγέτες του αμερικανικού προλεταριάτου που έγραφε στην εφημερίδα «Έκκληση στο Λογικό» («Appeal to Reason») - νομίζω στα τέλη του 1915 - στο άρθρο «What shall I fight for» («Γιατί θα πολεμήσω») - (μια περικοπή από το άρθρο αυτό είχα διαβάσει στις αρχές του 1916 σε μια δημόσια εργατική συγκέντρωση στη Βέρνη, στην Ελβετία). Οτι αυτός, ο Ντεμπς, θα προτιμούσε να τον τουφεκίσουν, παρά να ψηφίσει τις πιστώσεις για τον τωρινό εγκληματικό και αντιδραστικό πόλεμο ότι ο ίδιος ο Ντεμπς ξέρει ότι μόνο ένας πόλεμος είναι ιερός και δίκαιος από την άποψη των προλετάριων, δηλαδή ο πόλεμος ενάντια στους καπιταλιστές, ο πόλεμος για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τη μισθωτή σκλαβιά.

Δεν παραξενεύομαι που ο Ουίλσον, η κεφαλή των Αμερικανών δισεκατομμυριούχων, ο υπηρέτης των καρχαριών καπιταλιστών έριξε τον Ντεμπς στη φυλακή. Ας διαπράττει θηριωδίες η αστική τάξη ενάντια στους αληθινούς διεθνιστές, στους αληθινούς εκπροσώπους του επαναστατικού προλεταριάτου! Όσο θα μεγαλώνει η αγριότητα και η θηριωδία της, τόσο θα πλησιάζει η μέρα της νικηφόρας προλεταριακής επανάστασης.

Μας κατηγορούν για τις καταστροφές που προξένησε η επανάστασή μας... Αλλά ποιοι είναι οι κατήγοροι; Οι λακέδες της αστικής τάξης - της ίδιας αυτής αστικής τάξης που, αφού μέσα στα τέσσερα χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου ρήμαξε όλο σχεδόν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, οδήγησε την Ευρώπη στη βαρβαρότητα, στην εξαγρίωση, στην πείνα. Αυτή η αστική τάξη μας ζητάει τώρα να κάνουμε την επανάσταση όχι πάνω σ' αυτές τις καταστροφές, όχι μέσα στα ερείπια και τα χαλάσματα που προξένησε ο πόλεμος, όχι με τους ανθρώπους τους εξαγριωμένους από τον πόλεμο. Ω, τι ανθρωπιστική και δίκαιη που είναι αυτή η αστική τάξη!

Οι υπηρέτες της μας κατηγορούν για τρομοκρατία... Οι Άγγλοι αστοί ξέχασαν το δικό τους 1649, οι Γάλλοι το δικό τους 1793. Η τρομοκρατία ήταν δίκαιη και θεμιτή, όταν τη χρησιμοποιούσε η αστική τάξη προς όφελός της ενάντια στους φεουδάρχες. Η τρομοκρατία έγινε τερατώδης και εγκληματική όταν τόλμησαν να τη χρησιμοποιήσουν οι εργάτες και οι αγρότες ενάντια στην αστική τάξη! Η τρομοκρατία ήταν δίκαιη και θεμιτή, όταν τη χρησιμοποιούσαν για την αντικατάσταση μιας εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας από μιαν άλλη εκμεταλλεύτρια μειοψηφία. Η τρομοκρατία έγινε τερατώδης και εγκληματική όταν άρχισαν να τη χρησιμοποιούν για την ανατροπή κάθε εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας, υπέρ της πραγματικά τεράστιας πλειοψηφίας, προς το συμφέρον του προλεταριάτου και του μισοπρολεταριάτου, της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς!

Η αστική τάξη του διεθνούς ιμπεριαλισμού εξόντωσε 10 εκατομμύρια ανθρώπους, σακάτεψε 20 εκατομμύρια στο «δικό της» πόλεμο, στον πόλεμο για το ποιος θα κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο: οι Άγγλοι ή οι Γερμανοί άρπαγες.

Αν ο δικός μας πόλεμος, ο πόλεμος των καταπιεζομένων και εκμεταλλευομένων ενάντια στους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές κοστίζει μισό εκατομμύριο ή ένα εκατομμύριο θύματα σε όλες τις χώρες - η αστική τάξη θα πει ότι στην πρώτη περίπτωση οι θυσίες ήταν δικαιολογημένες, ενώ στη δεύτερη είναι εγκληματικές.

Το προλεταριάτο θα μιλήσει εντελώς διαφορετικά.

Τώρα, μέσα από τις φρικαλεότητες του ιμπεριαλιστικού πολέμου το προλεταριάτο αφομοιώνει πέρα για πέρα και παραστατικά τη μεγάλη αλήθεια που διδάσκουν όλες οι επαναστάσεις, την αλήθεια που κληροδότησαν στους εργάτες οι καλύτεροι δάσκαλοί του, οι θεμελιωτές του σύγχρονου σοσιαλισμού. Η αλήθεια είναι τούτη, ότι δεν μπορεί μια επανάσταση να έχει επιτυχία, αν δεν πνίξει την αντίσταση των εκμεταλλευτών. Όταν εμείς, οι εργάτες και οι εργαζόμενοι αγρότες, καταλάβαμε την κρατική εξουσία, είχαμε χρέος να πνίξουμε την αντίσταση των εκμεταλλευτών. Είμαστε περήφανοι που το κάναμε και το κάνουμε αυτό. Λυπούμαστε που το κάνουμε με ανεπαρκή σταθερότητα και αποφασιστικότητα...